Nina Reichter - Ostatnia spowiedź II

Tytuł: Ostatnia spowiedź II
Autor: Nina Reichter
Liczba stron: 345
Wydawnictwo: Novae Res
Źródło okładki: http://lubimyczytac.pl/

Był grudniowy poranek 2012 roku. Kurier przywiózł niedużą przesyłkę, z podobno typowo młodzieżową książką. Była to "Ostatnia spowiedź", czyli piękna historia o miłości. Dla przypomnienia, moja recenzja. Teraz nadeszła pora na zapoznanie się z kontynuacją i muszę przyznać, że niecierpliwie czekałam na premierę. Nie mogłam się doczekać, kiedy ponownie spotkam się z Bradinem, Ally i Tomem, zwłaszcza po dramatycznym zakończeniu pierwszego tomu.

Bradin, tuż po postrzeleniu przez psychofankę jest w ciężkim stanie. Jest przekonany, że Ally i Tom są razem i ciągle mydlili mu oczy. Wskutek długich rozmów i ogromnych pokładów miłości, jaką darzy Ally postanawia spróbować jej ponownie zaufać. Para przeżywa wzloty i upadki, kłótnie i cudowne chwile. Ich miłość jest tak silna, że przezwycięża wszystko. Ale czy uda się im wygrać walkę z osobami, które chcą zniszczyć ich szczęście? Czy Ally poradzi sobie ze swoją przeszłością, rodziną i popularnością Bradina? Czy on będzie potrafił powstrzymać zazdrość o innych mężczyzn, z własnym bratem na czele?

Obydwa tomy "Ostatniej spowiedzi" znacznie się od siebie różnią. O ile wcześniej relacje łączące bohaterów były czysto psychiczne, teraz pożądanie bierze górę i muszę się chyba przyczepić, że zdecydowanie brakuje mi wcześniejszych niedopowiedzeń, tego jak oboje musieli się hamować przed wybuchem emocji. Wyczuwało się tę cienką granicę napięcia i to chyba było bardziej wymowne niż sceny seksu. Na plus (a nawet ogromny plus) trzeba zaliczyć fakt, że autorka wprowadziła nowych bohaterów, a tych starych nieco rozbudowała. Tom to już nie cwaniak o twardym sercu, który nastawia się na przelotne związki. Gabi - makijażystka staje się naprawdę dobrym duchem i podporą dla bohaterów. Violet, czyli była dziewczyna Bradina oraz Bastian - przyjaciel chłopaków to bohaterowie, którzy mają niejedno oblicze. Będę wyglądać kontynuacji ich losów w kolejnej części, zwłaszcza że kilka wątków nie doczekało się zakończenia.

Ally i Bradin bardzo wydorośleli. Zaczynają myśleć o przyszłości, o tym, jak pogodzić ich uczucie z przeciwnościami ze strony rodziców Ally i zobowiązań Czarnego. Dzięki tym wątpliwościom mamy okazję trochę wkraść się w wielki świat wywiadów, koncertów i prób, zrozumieć gwiazdy, które zmagają się z popularnością. Trochę możemy nawet współczuć tym naszym młodym, bo życie rzuca im kłody pod nogi i nie wiemy, czy uda się pokonać wszelkie trudności. 

Jak można było się spodziewać, pani Reichter znowu postanowiła uraczyć nas garścią pięknych, naprawdę pięknych słów, które wyrażają te najpiękniejsze z uczuć - miłość.  No i soundtrack, którego co prawda nie słuchałam podczas czytania, ale podczas pisania odtwarzałam kolejne piosenki. Kilka z nich od razu powędrowało do mojej playlisty, inne znam i uwielbiam od dawna :). Są świetnie dobrane do historii, która rozgrywa się na kolejnych stronach. 

Po raz kolejny dostaliśmy świetną opowieść o miłości, która jest po prostu piękna. Wymarzona i idealna. Wręcz nieprawdopodobna. A jednak, historia Ally i Bradina jest opisana w taki sposób, że mimo wszystko jest realistyczna. Skłamałabym mówiąc, że nie porusza, bo niektóre sceny ruszą nawet twarde serducha. Znowu Wam polecam, bo jest w niej coś po prostu pięknego. Co nie pozwala zapomnieć o bohaterach. Co każe odliczać dni do kolejnej części i zakończenia losów bohaterów. Coś, co każe postawić ją na półce z ulubionymi i szczerze ją wszystkim polecić. Mnie totalnie pochłonęła i mam nadzieję, że i Wam przypadnie do gustu :).

„Pytasz mnie, jak stworzyć miłość tak piękną i niedoścignioną, by echa jej słów odbijały się po stokroć, ożywając w umysłach raz po raz od nowa. Pytasz, jak dobierać zdania, by dźwięki melodii nigdy nie ustały, a gwarny szum braw był tak samo wyraźny jak krople kapiących łez, które słyszałeś tylko w swojej głowie. Pytasz mnie, nie dostrzegając, że setki zdań i tysiące słów kiedyś obrócą się w nicość i pozostawią po sobie jedynie blady ślad istnienia. To nie finezja słów i kolejność zdań będą tym, co zapamiętałeś. To jedynie zarys obrazu sprzed Twoich oczu stworzy wspomnienie, którego nigdy nie stracisz.”

Moja ocena: 9/10

Książkę przeczytałam i zrecenzowałam dzięki 

Fakt ten nie wpływa na moją ocenę